In Memoriam Jan Pijnenburg

Herinnering aan een inspirerende hockeyvriend Jan Pijnenburg.

Het was nog oorlog . De in 1933 opgerichte Helmondse Mixed Hockey Club had haar activiteiten in 1940 i.v.m. de bezetting stilgelegd. Echter in 1943 vonden een aantal middelbare scholieren, merendeels afkomstig uit de Oranjebuurt (hoewel die naam was toen taboe) het tijd de stilgelegde activiteiten van de Helmondse Mixed Hockey Club te doen herleven door de waarschijnlijk in een achteraf berging opgeborgen hockeystick weer ter hand te nemen.

Onder hen was Jan Pijnenburg. Je kan zeggen lid van het eerste begin. In de notulen van de ledenvergaderingen van latere jaren na de oorlog lezen we dat hij toen al regelmatig aandacht vroeg voor zaken die hij nodig achtte om de toen uit een gering aantal leden bestaande vereniging (in de beginfase na de oorlog bij elkaar zo’n 40 vrienden en vriendinnen) op een hoger plan te brengen.

Jan bleef in de jaren veertig en vijftig toen het land in opbouw was en de sport ook weer een belangrijke plaats in het sociale gebeuren was gaan innemen, de interesse voor het hockey trouw.

Jan was eind jaren veertig en de daaropvolgende jaren vijftig actief in de opbloeiende vereniging. Die in die tijd nauwelijks kon rekenen op aanwas

van jeugd vanwege het neutrale karakter van de vereniging. Daarom was het niet altijd even makkelijk om noodzakelijke functies in vereniging bezet te krijgen. De na-oorlogse economie liet dat niet toe. Zo werd er nogal eens gewisseld van functies binnen de vereniging. Jan was in die jaren o.m. afwisselend terreincommissaris, dan even bestuurslid en wedstrijdsecretaris en dan weer lid van de elftalcommissie. Begin jaren zestig verhuisde Jan naar het westen van het land om daar de belangen van zijn werkgever te behartigen en was HMHC door zijn vertrek een belangrijke steunpilaar en inspirator een tijd kwijt. Hij had zelf wel gezorgd voor zijn opvolging. Hij wist een van de latere voorzitters (Nol v.d. Heijden) te inspireren mee te doen aan de verdere opbouw van de vereniging.

In de jaren zeventig kwam Jan samen met zijn Wies en kinderen terug naar de regio Helmond en begon het gezin Pijnenburg-Domensino vol enthousiasme aan een nieuwe periode bij wat toen nog de Helmondse Mixed Hockey Club

was. Tijden veranderen en daardoor waren geloofsbezwaren verdwenen en de succesvolle hockeyers en hockeysters van de eerste jaren brachten hun inmiddels opgroeiende kinderen nu ook onder bij HMHC. De hockey-successen van eind jaren vijftig, begin jaren zestig waren niet vergeten en hadden een positieve invloed op de jeugd die nu wel de weg wisten te vinden naar HMHC.

We kwamen met plezier bij elkaar, after hockey en hockeyfeesten werden een belevenis, waarbij de kwaliteit van het hockey niet werd vergeten. Bij dat alles had je mensen nodig als Jan Pijnenburg, want Jan was een man waarvan je op aan kon. JAN PIJN, zo kende hem iedereen en zo was hij een begrip binnen de vereniging.

In de jaren zeventig, tachtig en negentig was JAN PIJN overal terug te vinden in de vereniging. Hij was coach bij het succesvolle 2^e damesteam waarin zijn dochter en nichtje speelde. Hij trad weer even toe tot het bestuur, nu een bestuur van de op dat moment een van de grootste verenigingen van Nederland. Hij was eind jaren tachtig een paar jaar manager van het 1^e Herenteam. Tussendoor was ook nog lid van de elftalcommissie. In 1984 was hij een van de initiatief nemers van een afdeling Pétanque. Als senior van de familie Pijnenburg zorgde hij dat ze tesamen met de familie Domensino van vrouw Wies onder de naam DoPy altijd ruim vertegenwoordigd waren op het jaarlijkse familie toernooi . Jan bleef doende, dacht mee en inspireerde. In 1988 nam hij plaats in de Golf Werk Groep die ging bekijken hoe de inmiddels in een te groot jasje gekomen veldaccommodatie beter benut zou kunnen worden.

De rol van Jan Pijnenburg was binnen de vereniging niet onbemerkt gebleven en het was dan ook volkomen terecht dat Jan Pijnenburg in 1990 werd benoemd tot ere-lid. De vereniging HMHC begon in die tijd mede n.a.v. haar veld accommodatie plusen de hoge kosten die het inmiddels ingevoerde kunstgras-hockey met zich meebracht, verder te zoeken naar mogelijkheden tot betere benutting van de accommodatie. Dan kijk je ook naar je zustervereniging HUAC en komen gesprekken op gang en wordt gedacht aan fusie met mogelijkheden om de accommodatie van een komende fusieclub in een klap ‘up-to-date’ te maken. En zo gebeurde en natuurlijk waren er toen mensen nodig om de fusie in goede banen te leiden. Bestuursleden maar ook commissieleden en wijze mannen en vrouwen die e.e.a. mede gingen begeleiden. Er kwam een Raad van Advies en Jan Pijn hoorde daar natuurlijk in thuis. Jan was vanaf toen samen met zijn vrouw Wies heel veel te vinden op de velden van nu onze fusieclub HCH (Hockey Club Helmond) om o.a. te genieten van sfeer, hockey en zijn kinderen en kleinkinderen waarvan er enkele een belangrijke rol speelden of nog spelen in de vaandelteams van de fusieclub HCH.

Een hockeyvriend is heengegaan die vanaf de jaren veertig van de vorige eeuw tot aan nu zijn stempel heeft gedrukt op het hockey in Helmond.

Persoonlijk ben ik dankbaar dat ik vanaf eind jaren vijftig tot nu zovele jaren heb mogen optrekken met deze inspirerende, behulpzame en sociaal voelende man, Jan Pijnenburg.

Nol van der Heijden,  bij het overlijden van Jan Pijnenburg.